Camponotus micans

'
Camponotus
Gromada	owady
Rząd	błonkoskrzydłe
Rodzina	mrówkowate
Podrodzina	Formicinae
Plemię	Camponotini
Rodzaj	Camponotus
Gatunek	micans
Podgatunek	Camponotus micans asniensis
Nazwa systematyczna
Camponotus micans
(Nylander, 1856)

Camponotus micans - Jest to monogamiczna, duża mrówka występująca w południowej Europie, zasiedlająca najczęściej wybrzeża. Zdarza się, że obejmuje nasłonecznione łąki oraz suche lasy. Gniazda w próchniejącym drewnie, częściej w ziemi lub pod kamieniami. Jest gatunkiem ciepłolubnym, wykazuje wyższą aktywność w temperaturach powyżej 25 stopni celsjusza. Camponotus micans jest bardzo aktywna zarówno w dzień jak i nocy. Nie jest agresywnym gatunkiem. Nie atakuje nawet jeśli jest zestresowana. Widząc zdobycz bacznie ją obserwuje. Powoli się do niej zbliża, po czym decyduje czy przejść do ataku. W przypadku, kiedy kolonia jest dobrze wyżywiona i nie brakuje jej substancji odżywczych unika wszelkich wrogów i atakuje wyłącznie tych, którzy znajdują się za blisko gniazda. Królowa posiada tak zwany endogeniczny biorytm dzięki czemu jest w stanie sama zmniejszyć temperaturę swojego ciała do 18 stopni. Jej stagnacja trwa od końca listopada do początku lutego. Są mrówkami szybkimi i dobrze wspinają się po szybkach.

Opis Gatunku

Królowa

Wielkość od 11 do 12 milimetrów,

Kolor czarny, widoczne wyraźne żółte włoski na odnóżach.

Samiec

Wielkość nie została stwierdzona,

Kolor czarny/matowy z żółtymi włoskami.

Robotnice

Wielkość od 7 do 10 milimetrów.

Wśród robotnic występuje polimorfizm kastowy. Wyróżnić można piastunki, zbieraczki, jednak rola żołnierzy nie jest precyzyjnie określona.

Kolor czarny, matowy, widoczne żółte włoski.

Hodowla

Mrówka nie jest polecana dla osób początkujących, ponieważ jest bardzo wybredna i wymaga odpowiednio dobranych warunków. Zaleca się start od królowej z kilkoma robotnicami. Temperatura na arenie powinna wahać się między 18 a 30 stopni a w samym gnieździe od 21 do 32 stopni. Wilgotność gniazda musi mieścić się w granicach 50-60%, natomiast na arenie 30-50%. Mrówki lubią mięso zwierzęce. Owady uprzednio mrozimy i zalewamy wrzątkiem - np. muchy lub komary oraz węglowodany w postaci wody z miodem. Gatunek lubuję się również we krwi, chętnie żywią się sokiem z owoców. Mrówka jest wyjątkowo podatna na pleśń oraz choroby. Minimalna wielkość formikarium musi wynosić 30x20 mm (należy dostosować do wielkości kolonii). Kolonię należy hibernować w temperaturze 10-14 stopni od końca listopada do do końca lutego. Mrówki będą czuły się lepiej w obecności naturalnych wypełniaczy, na przykład mchu, piasku. Zalecane dogrzewanie areny na przykład lampką biurową.

W oparciu o doświadczenia hodowców