Messor barbarus
| Mrówka żniwiarka | |
 Początek klasztornego wychowu | |
| Systematyka | |
| Gromada | owady |
| Rząd | błonkoskrzydłe |
| Podrząd | żądłówki |
| Rodzina | mrówkowate |
| Podrodzina | Myrmicinae |
| Plemię | Pheidolini |
| Nazwa systematyczna | |
| Messor barbarus | |
| (Linnaeus, 1767) | |
Mrówka żniwiarka Messor barbarus - gatunek mrówek o wyspecjalizowanym trybie życia - odżywiają się m.in. nasionami. Kolonie liczne, zawierające kilka tysięcy osobników, monoginiczne.
Opis Gatunku
Królowa
- Wielkość od 14 do 18 mm
- Jednolicie czarna, z wyjątkiem głowy która może być czerwonoczarna, błyszcząca.
Samiec
- Wielkość od 7 do 9 mm
- Czarny, porośnięty żółtawymi włoskami.
Robotnice
- Wśród robotnic występuje polimorfizm kastowy. Wyróżnić można piastunki, zbieraczki i żołnierzy.
- Wielkość od 3 do 14 mm
- Czarne z czerwonawymi odnóżami, i szczękami.
Robotnice major - żołnierze
- Wielkość od
- Czarne z wyjątkiem pomarańczowej ogromnej głowy.
Występowanie
Grecja, Włochy i kraje śródziemnomorskie.
Pożywienie
Gatunek żywi się Prawie wyłącznie samymi nasionami. Z doświadczeń hodowlanych można wytypować ulubione przez żniwiarki nasiona. Przede wszystkim nasiona słonecznika, lnu, rzodkiewki, sezamu siewnego, oraz w mniejszym stopniu nasiona rzeżuchy, brokuł, traw. Nasiona lnu kupić można w aptece, natomiast rzodkiewki, sezamu, brokuł czy rzeżuchy, jako nasiona na "kiełki".
Hodowla
Gatunek ten nie jest specjalnie trudny w hodowli, nie jest też wymagane jego dogrzewanie. Największą trudność sprawia wychowanie pierwszego potomstwa. W gnieździe nie powinna być zbyt duża wilgotność, oraz powinno zawierać komory całkowicie suche, do składowania ziaren. Wg. hodowców, ziarnojadom nie służą gniazda korkowe, które są podatne na pleśń.
