Myrmecocystus mimicus

Z Formicopedia
Skocz do: nawigacja, szukaj
Mrówka miodowa
Myrmecocystus mimicus - www.myrmecos.net.jpg
Zdjęcie umieszczone za zgodą autora: autorem zdjęcia jest Alex Wild, www.myrmecos.net.
Systematyka
Gromada owady
Rząd błonkoskrzydłe
Rodzina mrówkowate
Podrodzina Formicinae
Plemię Lasiini
Nazwa systematyczna
Myrmecocystus mimicus
(Wheeler, 1908)

Myrmecocystus mimicus Mrówka miodowa zwana również mrówką cysterną żyjąca w Ameryce północnej.

Opis gatunku

Królowa

Wielkość: ??
Kolor ciała: czarny, subtelnie przechodzący w żółć. Głowa czerwonawa.
Inne cechy charakterystyczne: <wkrótce>

Samiec

Wielkość: ??
Kolor ciała: Jak u samicy
Inne cechy: <wkrótce>

Robotnice

Wielkość: 4-6 mm, cysterny ponad 1 cm
Budowa ciała: <wkrótce>
kolor: <wkrótce>
cechy charakterystyczne: <wkrótce>

Robotnice major

<wkrótce>

Hodowla

Z pewnościa będzie dla nich najlepsza R-ka. Musi ona mieć jednak większą część gniazdową. Coś powiedzmy: wys. 50 cm, szer. 40 cm. Wilgoć w części gniazdowej powinna stanowić dość mało (ok. 10%). Piasek musi być twardy i zeschły tak aby cysterny mogły spokojnie wisieć. Gatunek ten charakteryzuje pleometrozja tzn., że kolonie można założyć przy współpracy kilku królowych co na pewno przyśpieszy rozwój kolonii. Młodą królową najlepiej odrazu wrzucić do formi zamiast trzymać w probówce. Kolonię należy podgrzewać tak aby temperatura osiągała 35-40 stopni. Mrówka ta spożywa drobne owady, miód oraz inne spadzie. Pokarm białkowy może ograniczać się do jednego małego owada na jakiś czas oraz mieszankę codziennie. Należy również codziennie mrówki karmić sporą ilością miodu płynnego, nawet może być lekko rozcięczony z wodą. Przysmakiem tych mrówek są soki z dębu. Można również hodować dwie kolonie jednego gatunku w jednym formikarium co powinno obejść się bez większych starć, a nawet zapewnić widowisko w postaci szeroko opisanych ,,turniejów" i prezentacji siły tych mrówek. Pod warunkiem oczywiście, że arena będzie odpowiednio duża.

Gromadzenie pokarmu

Żywotność rodzaju Myrmecocystus związana jest ściśle z cyklem dobowym i rocznym wahań temperatur. Mrówki te występują wyłącznie na terenach pustynnych lub półpustynnych, gdzie temperatury w ciągu dnia przekraczają często 40*C a w nocy gwałtownie spadają. Pustynie Ameryki Północnej charakteryzują się ponadto sezonowością i występuje tam zima z mrozem i śniegiem. Jak twierdzi Wilson, który swego czasu dokładniej badał mrówki miodowe, to właśnie skrajne wahania amplitudy temperatur przyczyniły się do osobliwego sposobu magazynowania żywności w wolach „robotnic cystern”. U Myrmecocystus istnienie wyspecjalizowanych cystern nie jest determinowane genetycznie, lecz jest wynikiem działań samych mrówek, które w okresach chłodniejszych mają skłonność do magazynowania w wolach ilości pokarmu wielokrotnie większych niż wynikałoby to z faktycznego zapotrzebowania energetycznego kolonii. Gdy temperatury podnoszą się do maksymalnych rocznych wartości, gwałtownie przyśpiesza metabolizm mrówek, wzrasta zatem zapotrzebowanie na pokarm. Jednak środowisko przy tak wysokich temperaturach staje się bardzo nieprzyjazne dla furażerujących na powierzchni mrówek, które przynoszą coraz mniej pokarmu. W tych ekstremalnych warunkach mrówki wykorzystują zgromadzone w „robotnicach cysternach” zapasy płynnego pokarmu. Robotnice cysterny rekrutowane są w chłodnych okresach z pośród najmłodszych robotnic niczym nieróżniących się budową od swoich sióstr. Jednak ich wola są jeszcze bardzo elastyczne i mogą rozciągać się do nienaturalnych rozmiarów. Po obfitym karmieniu przez siostry, cysterny nie są w stanie samodzielnie poruszać się i pozostają podwieszone do stropów komór do czasu nadejścia wyższych temperatur.

Zobacz też

Linki zewnętrzne